Gehoorverlies bij de ziekte van Ménière
In het begin is het gehoorverlies bij de ziekte van Ménière wisselend. Het gehoorverlies doet zich in de beginfase vooral voor in de lage tonen en is perceptief van aard. De patient klaagt veelal over vervorming van geluiden en soms over overgevoeligheid voor harde geluiden. Deze overgevoeligheid voor harde geluiden heeft een medische naam: hyperacusis. Wanneer de ziekte zich voortzet, doet het gehoorverlies zich ook in de hogere frequenties voor. Daarbij neemt het verlies in de lage frequenties ook toe. Het kan zijn dat de patiënt een toon in het ene oor met een andere toonhoogte waarneemt dan in het andere oor. Dit heet diplacusis.
Lees verder
Gehoorverlies aan één of beide oren bij Ménière
In de meeste gevallen doet het gehoorverlies zich voor aan één oor, maar ook het andere oor kan te maken krijgen met de ziekte van Ménière. Het gehoorverlies bij Ménière zal uiteindelijk blijvend zijn. Het stabiliseert zich veelal bij 50 tot 60 decibel.
Diplacusis bij de ziekte van Ménière
Het kan zijn dat bij de ziekte van Ménière de patiënt een toon in het ene oor met een andere toonhoogte waarneemt dan in het andere oor. Uit onderzoek blijkt dat diplacusis bij de ziekte van Ménière kan komen door verandering van de toonhoogtekaart in het slakkenhuis. De toonhoogtewaarneming kan namelijk veranderen door de verstoring van de vochthuishouding in het slakkenhuis die samengaat met Ménière. De drukvergroting in het slakkenhuis maakt de bewegelijkheid van het basilairmembraan minder. Omdat de toonhoogtekaart in het andere oor daardoor niet meer hetzelfde is, geven de oren een andere toonhoogte door aan de hersenen (lees meer). Wanneer Ménière zich aan twee oren voordoet, kan zich ook diplacusis voordoen. De druk in beide oren zal immers niet altijd gelijk zijn.
De ziekte van Ménière
Bij patienten met de ziekte van Ménière werkt het binnenoor niet goed. De volgende klachten kunnen zich voordoen:
- slechthorendheid
- duizeligheid
- misselijkheid
- tinnitus (oorsuizen)
De ziekte verloopt meestal aanvalsgewijs. Bij sommige patienten komen er meerdere aanvallen per maand voor. Bij andere patienten zitten er soms wel maanden of zelfs jaren tussen twee aanvallen. De ziekte van Ménière kan zich aan één of twee oren voordoen. Wanneer de ziekte zich aan één oor voordoet, kan het zijn dat in de loop van de tijd ook het andere oor mee gaat doen. Dit doet zich in zo’n 10% van de gevallen voor. Naar schatting hebben tussen de 10.000 en 15.000 mensen de ziekte van Ménière.
De ziekte is vernoemd naar de Franse arts Prosper Ménière die voor het eerst de verschijnselen van deze ziekte beschreef.
Lees hier alles over de Ziekte van Ménière
Bron: Audiologieboek