Onze trommelvliezen blijken gesynchroniseerd te bewegen met onze ogen. Wanneer we bijvoorbeeld naar rechts kijken, wordt het trommelvlies van ons rechteroor naar binnen getrokken, terwijl dat van het linkeroor juist iets naar buiten wordt geduwd.
Dit blijkt uit onderzoek van Jennifer Groh van de Duke Universiteit in North Carolina. De onderzoekers plaatsen microfoons in de oren van 16 proefpersonen om na te gaan hoe hun trommelvliezen veranderden gedurende zogeheten saccades van de ogen. Een saccade ook wel oogsprong genoemd, is een snelle beweging van de ogen die tot doel heeft een nieuw fixatiepunt te vinden wanneer we ons blik verplaatsen van de ene plek naar de andere. Per seconde vinden er meerdere saccades plaats.
De onderzoekers registreerden tijdens de experimenten drukveranderingen in de oorkanalen. Deze drukveranderingen worden vermoedelijk veroorzaakt door de middenoorspiertjes die aan het trommelvlies trekken. De veranderingen die plaatsvinden bij de trommelvliezen gaan 10 milliseconden vooraf aan de oogbeweging zelf, en gaan een paar tiende milliseconde door nadat de ogen gestopt zijn.
De onderzoekers denken dat onze hersenen nog voordat de oogbeweging plaatsvindt een signaaltje sturen naar onze oren om zo door te geven dat er een oogbeweging op komst is. De verandering van de trommelvliezen die de focus van de ogen volgen, zouden onze oren voorbereiden om geluiden uit een bepaalde richting beter op te kunnen vangen.
Niet eerder is ontdekt dat de positie van onze ogen een effect heeft op onze oren. Wat het precieze effect is op wat we horen is nog onduidelijk zegt de auteur van het artikel Jennifer Groh.
Onze ogen en oren worden vermoedelijk op deze manier gesynchroniseerd om onze hersenen een betere gewaarwording te geven van wat via onze auditieve en visuele systeem bij ons binnenkomt.
De hersenen van een normaalhorende zijn in staat om te focussen op de spraak van een enkele persoon en deze te verstaan, terwijl andere omringende personen genegeerd kunnen worden. Interessant is om na te gaan in hoeverre de synchronisatiefunctie bij slechthorenden nog goed werkt. Is deze functie aangedaan dan zou in de toekomst de oogbewegingen gedetecteerd kunnen worden en deze informatie doorgegeven kunnen worden aan de hoortoestellen om zo het geleverde geluidsbeeld te synchroniseren met de ogen.
Tijdschrift referentie: bioRxiv, DOI: 10.1101/156570
Bron: New Scientist
Met dit gegeven van die bewegende trommelvliezen, zouden er dan geen sensoren in de oren geplaatst kunnen worden die deze beweging doorgeven aan de hoorapparaten? Dus sensoren aan de luidsprekers of andere uiteinden van de slangetjes die het oor ingaan.
Beste Michael, dank voor je reactie. Het is denk ik zeker interessant om over mogelijke toepassingen na te denken. Welliicht is correctie bij hoortoestellen nuttig als de functie van de middenoorspiertjes niet meer naar behoren werkt. Misschien kan er ook in de toekomst een nog betere afstemming van de versterking plaatsvinden via de door jouw voorgestelde methode om het ruimtelijke horen zo goed als mogelijk te herstellen. Er zal vast nog vervolgonderzoek komen om de exacte werking verder uit te pluizen. Benieuwd! René