Uit onderzoek van Sophia Kramer, Theo Kapteyn en Tammo Houtgast (Vrije Universiteit Amsterdam) blijkt dat slechthorende werknemers een hoger ziekteverzuim kennen dan niet slechthorende werknemers. Hun slechthorendheid, de eisen die aan het werk worden gesteld en de mogelijkheid om geluiden te herkennen en te onderscheiden waren de grootste risicofactoren voor stress-gerelateerd verzuim.
De onderzoekers geven aan dat slechthorendheid moeten worden gezien als een risicofactor voor vermoeidheid en mentale inspanning, die beiden kunnen leiden tot ziekteverzuim. Hierbij dient rekening te worden gehouden dat vermoeidheid en stress zich eerder prominent manifesteren dan de slechthorendheid zelf.
Risicofactoren waar rekening mee dient te worden gehouden bij de te werkstelling van slechthorende werknemers zijn: het omgevingslawaai (subjectief), de hoeveelheid nagalm in de werkruimte, de noodzaak om te communiceren in omgevingslawaai, de noodzaak om geluiden te onderscheiden en te identificeren, eisen die aan het werk worden gesteld en inspanning om te horen.
Bron: International Journal of Audiology (2006; 45;503-512)
