De roep om realistische reclames voor hoortoestellen komt met enige regelmaat voorbij op sociale media. De reclames die nu zijn te zien en horen in de diverse media zouden een te mooi beeld schetsen van de werkelijke resultaten die ermee zijn te behalen, zo luidt de kritiek. Voor mensen die een ernstige beperking ervaren door hun slechthorendheid zal dat zeker gelden. Immers hoortoestellen zijn niet in staat wat het defect in het slakkenhuis te herstellen. Dat geldt net zo voor een bril: die kan prima corrigeren voor de afwijkingen van de lens, maar niet voor een defect aan het netlvlies. Bij beide geldt wat stuk is, is stuk. Maar is zo’n oproep voor realistische reclames geen utopie? Consumenten zijn toch gewend aan overdrijving in reclames?
| Column
Een reclame vertelt immers de waarheid maar dan net weer iets mooier dan de werkelijkheid is. Wasmiddelen wassen schoner dan schoon en een nieuwe innovatie zorgt ervoor dat de witte was nog witter dan wit uit je wasmachine komt. En zo bieden hoortoestellen je weer een natuurlijke luisterervaring zodat je weer helemaal mee kan doen en van muziek kan genieten. De RCC (Reclame Code Commissie) en de rechter gaan bij de beoordeling van reclames ervan uit dat kijkers en luisteraars gewend zijn om reclames met een korreltje zout te nemen.
Soms zie je dat een reclamemaker zelf al een kritisch facet in de uiting aanbrengt. Daarmee hoopt de fabrikant dat de consument minder geneigd is met tegenargumenten te komen. Daar bestaat ook nog een sterkere variant op. Denk aan de oude reclame van “Wij van WC-eend adviseren WC-eend”. De fabrikant laat ons daarmee weten dat hij donders goed weet dat wij als consumenten reclames gewoon doorzien.
Wanneer een fabrikant of detaillist hoortoestellen als niet perfect en maar als steuntje in de rug of als een handig hulpmiddel dat maar een beetje werkt promoot in een reclame, kun je je afvragen of beginnende slechthorenden waar een hoortoestel het gehoorverlies prima bij kan compenseren nog wel naar de audicien zullen gaan. Ook goed om te realiseren: uit onderzoek blijkt dat 8 op de 10 slechthorenden uiterst tevreden is met hun hoortoestel. Niet zo gek natuurlijk want hoortoestellen voorkomen luistermoeheid, kunnen eenzaamheid tegengaan, dragen bij aan de veiligheid, hebben een positief effect op relaties, de mentale en fysieke gezondheid, en daarnaast nemen ook het zelfvertrouwen en het gevoel van zelfstandigheid er door toe. En hoortoestellen zijn ook nog eens in staat indirect de cognitieve vermogens op peil te houden
Zo’n realistische reclame die ook de beperkingen duidelijk maakt, zal alleen maar ervoor zorgen dat een slechthorende consument de aanschaf nog langer uitstelt dan hij of zij nu al doet. Je kunt je ook nog afvragen of de consument het wel fijn vindt om geconfronteerd te worden met de werkelijkheid dat reclames ons iets voorhouden dat net iets te mooi is om echt waar te zijn, zoals de WC-eend reclame dat doet. Wellicht willen consumenten wel graag mooie mensen in een fijne setting zien die alles weer verstaan en horen, muziek kunnen streamen, telefoneren met hun hoortoestellen en kunnen genieten van het leven. Reclames die een zeer realistisch beeld schetsen zijn een utopie, ook voor hoortoestellen. Dat zal vast en zeker ook zo blijven. Ook de hoorwereld is in de reclame gewoon net iets mooier dan dat deze in werkelijkheid is.
Ik vind het kort door de bocht om te stellen dat men toch al rekening houdt met overdrijving. Ik ervaarde erg veel rouw vanwege mijn gehoorverlies en de dingen die niet of minder goed gingen. Ik voelde me juist door de domme reclames steeds weer verdrietig en boos. Vooral om zoveel beloftes die niet overeen kwamen met mijn ervaring. Mijn omgeving nam mij toen eerst niet serieus. Je hebt toch gehoorapparaten? Dan kun je toch weer alles? Je moet ook je oorapparaten indoen!
Ik heb een advies aan reclamemakers: verdiep je eerst in wat het echt inhoudt als je slecht, zeer slecht of helemaal niet hoort. En kijk dan eens in de spiegel denk je echt dat het niet schadelijk is om hulpmiddelen mooier te presenteren dan ze in werkelijkheid zijn? Is dat bewezen?
Je hebt het over een mens met een nogal ingrijpende aandoening. Dat heeft nogal veel impact op een mensenleven en gaat wel verder dan een feestje waar je wel of niet aan mee kunt doen. In dit artikel wordt het wel benoemd maar nog is het luchtig van aard. Dagelijks ervaren hoe je belemmerd wordt om volledig alles mee te krijgen. Zodat je autonoom.kunt blijven is zeer vermoeiend en evenredig verdrietig. .
Je reactie raakt me, vooral omdat ik zelf hier nog nooit verder over na heb gedacht. Bedankt hiervoor.