In het proefschrift van Koenraad Rhebergen is een modelmatige benadering gebruikt om meer kennis te krijgen in de werking van het systeem van spraakperceptie. Door het modelleren van de spraakverstaanvaardigheid in fluctuerend achtergrondgeluid is nu beter te begrijpen waarom luisteraars met een normaal gehoor een gesprek nog redelijk goed kunnen volgen.
Met het model kan het voor hoortoestelfabrikanten wellicht makkelijker worden om sneller een indruk te krijgen over de effectiviteit van de diverse toegepaste signaalbewerkingsalgoritmes in hoortoestellen .
Eén van de meest opvallende eigenschappen van het menselijke gehoor is dat het in staat is om gesproken taal omgeven door achtergrondgeluid te ontcijferen. In sommige gevallen kan spraak zelfs nog verstaanbaar zijn als het in niveau 20 tot 30 dB zachter is dan het achtergrondgeluid. Tot op heden is nog geen spraakherkenner in staat gebleken het menselijke gehoor op dit punt te evenaren. Het lijkt er op dat luisteraars met een normaal gehoor op een of andere manier in staat zijn gebruik te maken van de relatief stille periodes in het achtergrondgeluid. Fluctuaties in het achtergrond geluid resulteren dus in een betere spraakverstaanbaarheid. Verschillende studies hebben aangetoond dat luisteraars met een slecht gehoor minder goed in staat zijn om gebruik te maken van de relatief stille periodes in een fluctuerend achtergrondgeluid. Luisteraars met een gehoorverlies ervaren dit als een handicap als ze een gesprek willen volgen onder zulke omstandigheden.
In het proefschrift van Koenraad is een modelmatige benadering gebruikt om meer kennis te krijgen in de werking van het systeem van spraakperceptie. Door het modelleren van de spraakverstaanvaardigheid in fluctuerend achtergrondgeluid is nu beter te begrijpen waarom luisteraars met een normaal gehoor een gesprek nog goed kunnen volgen. Daarnaast is er meer inzicht gekregen waarom luisteraars met een slecht gehoor dit meestal niet goed kunnen. Meer onderzoek naar de werking van het menselijke gehoor in fluctuerende (alledaagse) achtergrondgeluiden kan mogelijkerwijs meer begrip geven over de handicap die een luisteraar met een slecht gehoor heeft.
Het nieuwe model (ESII) is een beduidend betere methode om de spraakverstaanvaardigheid te voorspellen dan eerdere modellen doordat het in zowel stationaire als niet stationaire (fluctuerende) condities gebruikt kan worden. Daarom is het ESII model een waardevolle aanvulling op het bestaande SII (Speech intelligibility Index; ANSI S3.5-1997) model. Door de onmiddellijke (realtime) berekening van de spraakverstaanvaardigheid, is het ESII model in principe uitermate geschikt voor het evalueren van signaalbewerkingsalgoritmes in hoortoestellen.
Naast het uitvoeren van subjectieve testen met slechthorenden is het in de toekomst ook mogelijk om met het ESII model nieuwe hoortoestellen vooraf objectief the evalueren.
Voor hoortoestelfabrikanten kan het zo wellicht makkelijker worden om sneller een indruk te krijgen over de effectiviteit van de diverse toegepaste signaalbewerkingsalgoritmes.
(Koenraad S. Rhebergen, Modelling the speech intelligibility in fluctuating noise.
Klinische en Experimentele Audiologie, Academisch Medisch Centrum)
