In verschillende media, o.a. Skipr en Eyeline zijn de laatste tijd publicaties verschenen uit onze branche. Twee publicaties springen hieruit. Peter Peters van Beter Horen luidt de alarmbel en Remko Berkel van Specsavers meent, met zijn antwoord hierop, aan te geven dat juist het kaf van het koren wordt gescheiden. (redactie: lees de standpunten in Loopgravenoorlog in de hoorbranche)
Verzekeraars, belangenclubs en regelgevers buitelen de laatste jaren over elkaar heen om nieuwe kaders en regels in hoorland te scheppen. Prijzen gaan door het putje, de zorg wordt dien ten gevolge uitgekleed. Ook al menen sommigen dat het altijd goedkoper kan, of moet.
Nog afgezien of hoorzorg wel in het basispakket thuishoort, naar analogie van de afwezige vergoeding in de optiekbranche is er geen enkel argument aan te voeren dat gezichtshulpmiddelen niet en hoorhulpmiddelen wel vergoed dienen te worden, maar dat terzijde.
De grote problematiek in onze branche komt omdat wij geen splitsing maken tussen complexe zorg zoals aangeboren gehoorverliezen en verliezen ten gevolge van trauma’s, versus de gehoorverliezen ten gevolge van de natuurlijke slijtage door het ouder worden. De laatste groep is de belangrijkste qua omvang en ook vooral de groep waar spelers als Specsavers en Schoonenberg met een groot reclamebudget de volle aandacht op richten.
Bij de complexe zorg is de primaire vraag de revalidatie, die optimaal moet zijn voor de ontwikkeling van het kind of herstel voor de door een trauma getroffene. Uitstel op cosmetische gronden is geen item en uitstel vanwege financiële gronden zou in een modern land als Nederland ook geen thema moeten zijn.
In tegenstelling tot de andere groep die gemiddeld 7 jaar uitstelt vooraleerst naar de audicien te gaan. Ontkenning en cosmetische bezwaren zijn hier de grootste veroorzakers van het uitstel. En de meesten komen er door wat aanpassingen in de omgeving, redelijk mee weg. Tot het te gek wordt.
Op deze groep richten zich alle volume aanbieders met grote gretigheid. De groep is bij de keuze van het hulpmiddel een object gelijk aan een gebruiker van brillen, shampoo, schoenen etc. Al die spullen worden aangeboden van eenvoudige kwaliteit met lage prijs, tot de meest extreme vormen aan toe. De consument wordt verleid door lage prijzen of juist extra service om een aankoop te doen. Waar de een gaat voor een serviceloze internet aankoop wil de ander een behandeling met rode loper en alle toeters en bellen die er maar zijn.
En daar gaat het in onze branche fout, want onze producten worden geleverd inclusief aanpassing en begeleidende zorg voor 5 jaar.
Uit een verplicht collectief bijeengebracht potje moet het product hoortoestel plus zorg betaald worden. Zorg, waar vol reclame voor wordt gemaakt om deze te consumeren, iets wat de verzekeraars een doorn in het oog is, en hun voer geeft aan de gedachte dat het goedkoper kan, omdat er nog steeds geld is om reclame te maken. Overigens hun eigen geldverslindende campagnes in het najaar daarbij vergetend.
En juist die zorgvraag is extreem verschillend. De zorgvraag van een kind, een werkende of van een bejaarde met licht geheugenverlies en beginnende Parkinson is heel verschillend van de dynamische zestiger met eigen auto en altijd haast. De zorgwens is dat meestal overigens ook.
In de praktijk betekent het dat hier de scheiding van kaf en koren plaatsvindt. En bij het kaf horen dan de “lastige gevallen” en bij het koren “de anderen”. Specsavers draait ook nu weer de grijs geworden plaat van de redder van de Nederlandse consument. “Toegankelijkheid met lage prijzen zonder concessies te doen aan de kwaliteit”. Zij doen het voor of binnen de categorieën feitelijk alle goede toestellen ( over zorg wordt niet meer gesproken) met slechts een minieme veroudering geleverd worden en het dus volstrekt onnodig is hier iets anders dan dat te leveren.
Maar mijnheer Berkel kijk eens op de Engelse site van Specsavers: http://www.specsavers.co.uk/hearing/offers/clear-price Hier ziet u dat uw collega’s daar, slechts één categorie hebben van omgerekend ongeveer €615,- per paar, wat zij de titel “good” geven. De volgende, in dezelfde klasse, kost €1100,-. Wat op zich al een groot verschil is om beide hetzelfde predicaat te geven, om via “better” te eindigen met een groot aanbod “best” met een prijs van omgerekend globaal €3500,- En dat alles met maar 4 jaar service en garantie. En vooruit, de batterijtjes gratis erbij voor die tijd.
Met het huidige Specsavers aanbod aan de consument de toestellen altijd gratis te leveren, zit u gemiddeld bij onze zorgverzekeraars met de opbrengst uit de categorie “good”. Maar wel die van de laagste in die klasse. Zeker bij Menzis en Zilveren Kruis.
De categorie “better” en “best” schieten daar dan (ver) boven uit. Overigens wijken die prijzen nauwelijks af van de prijzen die voor dezelfde toestellen hier te lande gerekend worden. Met deze vaststelling komt bij mij de vraag op of mijnheer Berkel zijn collega’s in Engeland tot de categorie schaamteloze zakkenvullers wil rekenen, of dat hij wakker wordt uit zijn zelfgeschreven sprookje waar elke 3 maanden nieuwe generaties toestellen op de markt komen en de voorgangers voor bodemprijzen op de markt worden gedumpt.
Mijnheer Berkel schijnt ook niet helemaal te willen zien dat de totaalprijs van een hoortoestel voornamelijk uit arbeid vanwege aanpassing en nazorg bestaat, en dat de inkooprijs van een relatief ondergeschikt belang is. Maar zoals Johan Cruijff zei: “je moet het door hebben voor je het ziet”.
Voorlopig ziet de markt uw acties alleen maar als een poging de concurrentie, gedeeltelijk over de rug van uw franchisenemers, uit de markt te stoten om vervolgens een monopolie na te streven. Naar Engels voorbeeld. En als er ergens in de ontwikkelde westerse wereld een scherpe tweedeling is naar rang, stand en geld, dan is het in Engeland. Geen prettig vooruitzicht.
En aan de krokodillentranen huilende heer Peters zou ik willen zeggen: Bel naar Achmea met de boodschap dat u er inmiddels achter bent dat u met die prijzen absoluut niet de kwaliteit kunt leveren die uw bedrijf voor ogen staat of stond. Ik weet niet hoe de vlag er inmiddels bijhangt. Het is kiezen tussen failliet gaan , en uw medewerkers en uiteindelijk ook uw klanten in de kou laten staan, of gewoon mindere kwaliteit gaan leveren. En dat is iets wat u natuurlijk geen van beide wil en dat u daarom uw contract teruggeeft. Dat is een statement!
Ton Lips
