Het is oktober 2012 als ik sinds lange tijd weer de wachtkamer van de KNO polikliniek binnenloop. Mijn gehoor is merkbaar achteruitgegaan. Gesprekken die voorheen nog redelijk te volgen waren, zijn ineens onverstaanbaar. Ik hoor van alles, maar versta niks. De hoogste tijd dus om mijn gehoor weer te laten testen. Stiekem hoop ik dat ik dit keer wel in aanmerking kom voor een cochleair implantaat (CI). Mijn moeder en zus dragen er ook één en zij horen er verrassend goed mee. Er volgen drie maanden waarin ik de deuren van het Erasmus MC platloop. Ik heb gesprekken met de KNO-arts, audioloog, logopedist en een maatschappelijk werker en ik mag in de MRI scan.
| Ervaringsverhaal
Februari 2013: “Het team heeft over u vergaderd en wat ons betreft gaan we over tot implantatie.” zegt de KNO-arts. De waterlanders stromen over mijn wangen van emotie. Ik was aan de beurt, ik hoefde niet meer te vechten en zou straks weer beter gaan verstaan. Wat een opluchting. Plots ging het hard, want in maart 2013 werd ik al geopereerd. De operatie verliep heel vlot en ik was gauw weer op de been.
Over drie weken krijg ik het uitwendige gedeelte van mijn CI. Dan begint het grote revalideren en gaat ‘Het Nieuwe Horen’ van start. Wordt mijn hoorwereld één grote panfluit met marsmannetjes? Krijg ik de schrik van mijn leven als ik ineens het stemgeluid van de kassière kan waarnemen? Of ga ik extreem nostalgisch genieten wanneer ik weer mee kan blèren met de songteksten van Take That?
“ Dankzij mijn CI kan ik weer genieten van een tentoonstelling, bioscoop of theater.”
Als er één ding is dat ik heb ondervonden dan is het wel het volgende: de manier waarop je iets ervaart, STAAT of VALT met je mindset. Ik ging dus naar de eerste afregeling met lage verwachtingen. Ik had mezelf voorgenomen dat ik niet zou oordelen over de kwaliteit of het soort geluid dat mijn cochleair implantaat (CI) produceert en dat ik mijn focus zou leggen op: alles wat ik beter of meer hoor dan hiervoor, is mooi meegenomen.
Met deze invalshoek heb ik een fantastische eerste week gehad! Ik hoorde gelijk dingen die ik al zo lang niet meer gehoord had. Ik voelde me een beetje een geheime agent, want ik hoorde gesprekken die niet eens voor mij bedoeld waren. Je staat er niet altijd bij stil wat je mist, totdat je het niet meer hebt. Je vergeet gewoon dat bepaalde dingen geluid maken. Plots hoorde ik weer het geluid van een parfumverstuiver, muisklikken, krant omslaan (doe ik nu véél zachter), sloffen met je voeten, ruisen van bladeren, schuren van broekspijpen wanneer je loopt. Ik hoor het allemaal weer! Het hoogtepunt van die eerste week was een zingende merel. Het was geen elektrische merel, zoals ik ze al eerder had gehoord. Nee, dit keer hoorde ik het precies zoals vroeger. Elke toon en de gehele melodie van het zingende beestje streelde mijn gehoor. Het leek wel alsof het vogeltje op mijn schouder zat en zei: daar ben ik weer, heb je me gemist? Alweer tranen van geluk.
Ik wil dus even benadrukken dat het CI een bijzonder staaltje vernuft is. En het is voortdurend in ontwikkeling. In die eerste weken klonken veel dingen nog heel gek en digitaal/buitenaards, maar ik hoorde al véél meer en ook anders dan een week geleden. Mijn CI werd dus stap voor stap opgevoerd en naarmate ik verder oefende en meer gewend raakte, ging alles steeds beter en mooier klinken. Zelfs muziek.
Ik heb mijn CI nu twee maanden en ben er ongelooflijk blij mee. Natuurlijk moet er ook wel wat te zeuren zijn en daarom geef ik eerlijkheidshalve toe dat het niet alleen maar geweldig is. Ik heb bijvoorbeeld (nog) moeite met gesprekken in groepen en in rumoerige situaties. En als iemand mij op de dansvloer aanspreekt is dat erg leuk, maar niet te doen! Al hoor ik dat dit bij goed horende mensen vaak niet anders is. Bij onbekende mensen moet ik eerst even wennen aan hun stem voordat het gesprek op gang komt, maar toch wegen deze ongemakkelijkheden niet af tegen alle momenten dat ik weer veel meer hoor! Én ik ben nog maar 2 maanden ver.
– Het is inmiddels ruim 10 jaar geleden dat Frances is geïmplanteerd –
Frances:
Ik ben nu contentredacteur en ondernemersadviseur. Daarnaast speel ik in een theatergezelschap en werk ik als actrice/entertainer op verschillende bedrijfsevenementen. Het spreekt voor zich dat ik voor deze activiteiten veel moet luisteren en een goed gehoor dus erg handig is.
Deze activiteiten had ik zonder mijn CI nooit gekund. Aan mijn niet-geïmplanteerde oor draag ik een compatibel hoortoestel dat samenwerkt met mijn CI. Vroeger had ik de neiging mijn hoortoestel uit te laten, want mijn CI bracht me toch veel meer. Nu het hoortoestel perfect is afgestemd op mijn CI, geniet ik enorm van wat het toch nog bijdraagt aan het totale horen.
Ook het streamen naar beide oren is heerlijk. Waar ik in het begin nog klaagde over gesprekken met vreemde mensen of in groep, kan ik nu zeggen dat ik deze situaties niet uit de weg ga. In tegendeel. Dankzij mijn CI kan ik weer genieten van een tentoonstelling, bioscoop of theater. Het is zelfs mogelijk om een cabaretvoorstelling te volgen!
Mijn huidige spraakprocessor heeft het grote voordeel dat Bluetooth geïntegreerd is. Ik stream en bel volop, heerlijk! Bij het telefoneren of streamen via Bluetooth krijg ik het geluid binnen in beide oren. Opnemen en terugpraten doe ik via mijn CI, dus ik hoef mijn telefoon niet eens bij de hand te houden. Videobellen, gewoon bellen, online vergaderen op mijn laptop, alles stream ik. Navigatie tijdens autorijden, podcasts luisteren, muziek en het geluid van de televisie. Echt heel prettig allemaal!
Ik kan mijn CI en hoortoestel bedienen via een app. Nooit gedacht dat ik van een app gebruik zou maken voor mijn gehoor, maar ik gebruik het regelmatig om volume aan te passen en wat ik helemaal vaak gebruik, is de balansoptie wanneer ik naar muziek luister. Hiermee kies ik de hele tijd zelf hoeveel omgeving ik hoor en hoeveel muziek. Heerlijk om soms even alleen muziek te horen, maar super handig om de omgeving er weer bij te halen als het nodig is.
Wil je meer lezen over de ervaringen van Frances?
Om haar blog te lezen klik hier
