Onderzoekers van de universiteit van Illinois hebben ontdekt dat de haarcellen in het slakkenhuis nog niet eerder gevonden wortels hebben. Hier kunnen ze mogelijk met de zenuwcellen communiceren en kunnen de hersenen de gevoeligheid voor geluid en hoofdpositie regelen. De bevindingen zijn online te vinden vooruitlopend op een publicatie in het tijdschrift ‘Proceedings of the National Academy of Sciences’.
De haarachtige structuren in de cochlea ook wel stereocilia genoemd zijn vrij star en zijn aan de bovenkant onderling verbonden. Wanneer het hoofd wordt bewogen of wanneer geluid ons oor binnenkomt, zorgt de beweging van de vloeistof in het binnenoor ervoor dat de haarcellen gaan bewegen en zich uitstrekken. Hierdoor worden ionenkanalen geopend waardoor de cel geëxciteerd wordt. Vervolgens wordt er informatie naar de hersenen gestuurd.
De stereocilia hebben hun basis is een gel-achtige structuur aan de bovenkant van de cel. Verondersteld wordt dat dit helpt de haarcel naar zijn rustpositie terug te brengen.
Met een speciale elektronenmicroscoop was de auteur van het artikel, Florin Vranceanu, in staat een composiet afbeelding te maken van de volledige topsectie van de haarcel.
In boeken wordt over deze structuur geschreven dat de stereocilia eindigen in de de bovenkant van de cel. De nieuwe plaatjes laten zien dat de wortels doorlopen, waarbij ze een hoek van 110 graden maken en zelfs doorlopen tot in het membraan aan de andere kant van de cel.
Dit geeft nieuw inzicht hoe de haarcellen mogelijk werken. Net als de hersenen de gevoeligheid van de retina cellen in het oog voor licht aanpassen, kan het zijn dat op een zelfde manier de gevoeligheid van de haarcellen wordt beïnvloed voor geluid en de positie van het hoofd.
Klik hier om de afbeelding te zien.
