Ouderdomsslechthorendheid of presbyacusis is een term die gebruikt wordt om het gehoorverlies dat samen gaat met het ouder worden aan te duiden. De vraag is of deze vorm van slechthorendheid altijd te wijten is aan het slijtageproces dat samengaat met ouder worden of dat er ook andere factoren een rol spelen, zoals medicijngebruik en ziekten.
Uit recent onderzoek bij muizen blijkt dat bij het ouder worden ook de hersenen minder goed in staat zijn geluiden te verwerken en onbelangrijke geluiden uit te filteren.
Sommige slechthorenden hebben prima oren en hebben toch moeite een gesprek te voeren in geroezemoes. Dit is veelal te wijten aan de verminderde verwerkingsmogelijkheden in de hersenen, waardoor de hersenen minder goed in staat zijn geluiden te sorteren en die geluiden eruit te halen die van belang zijn en de overige geluiden te negeren.
De nieuwste generatie hoortoestellen, met directionele microfoons en lawaaionderdrukking, kunnen deels compenseren voor dit probleem.
Bron: www.medicalnewstoday.com
