Deze week besteedde het programma Radar aandacht aan opties in auto’s die steeds vaker als abonnement worden verkocht. Denk daarbij aan stoelverwarming, wendbare achterwielen, extra vermogen, automatische deurvergrendeling, parkeerassistentie en opties voor het navigatiesysteem. Bij auto’s bestaat het al. Zou een abonnement voor opties in hoortoestellen ook wat zijn? Lees in dit artikel mijn mijmeringen en laat weten wat u ervan vindt.
Zelf opties aan- en uitzetten in app
Iedere cliënt heeft zijn eigen wensen en doelen bij het gebruik van een hoortoestel. Deze hangen af van onder meer de omstandigheden waarin hij wil kunnen functioneren, hoe goed hij daarin moet kunnen horen en verstaan en welke extra mogelijkheden de cliënt wil bij het streamen van audio. Bij een abonnementsmodel kan de cliënt zelf opties aan- of uitzetten in de app op zijn smartphone. Wil je bijvoorbeeld als cliënt kunnen telefoneren of muziek streamen naar je hoortoestellen of gebruik maken van de ingebouwde ontvanger voor een externe microfoon, dan abonneer je je daarop. Je betaalt daar dan een vast bedrag per maand voor. Zo betaal je alleen voor de hoortoestelopties die je daadwerkelijk gebruikt. Ook geavanceerdere audiologische opties zouden zo zijn te activeren voor een vast maandbedrag. Denk bijvoorbeeld aan extra windruisonderdrukking, lawaaionderdrukking of geavanceerde directionaliteit om beter te verstaan in gezelschap of rumoer.
Lagere kosten fabrikant
Vandaag de dag produceren hoortoestelfabrikanten wanneer er een nieuw model uitkomt daar meerdere type hoortoestellen voor. Daarbij is het ene hoortoestel geavanceerder dan het andere. Slechts één type op de markt brengen zorgt voor lagere kosten aan de zijde van de fabrikant. Ook het voorraadbeheer aan de zijde van zowel de fabrikant als audicien wordt daarmee minder complex.
Flexibiliteit cliënt
Daarnaast heeft het voordelen voor de slechthorende cliënt. Deze krijgt extra flexibiliteit. Wanneer bijvoorbeeld zijn werkomstandigheden of taken veranderen (denk aan vergaderen, een minder goede akoestiek of werkzaamheden in de buitenlucht) dan kan hij zich op extra opties abonneren. Opties die beter aan de nieuwe luisteromstandigheden en eisen voldoen. De cliënt hoeft op zo’n moment ook geen spijt te hebben dat hij het net iets minder geavanceerd hoortoestel heeft aangeschaft of teleurgesteld te zijn dat hij dit heeft toegewezen gekregen. De audicien heeft tegelijkertijd een cliënt die nog steeds erg tevreden is met zijn hoortoestel.
Stopzetten abonnement op opties
Natuurlijk kan het ook zo zijn dat een optie te weinig meerwaarde blijkt te hebben en de cliënt deze het geld niet waard vindt. Dan zet de cliënt het abonnement gewoon weer stop. Zo wordt ook voorkomen dat er een te duur hoortoestel aanschaft wordt.
Of zo’n abonnementsmodel er ooit gaat komen is de vraag. Natuurlijk zitten daar ook de nodige haken en ogen aan. Ik ben benieuwd wat u vindt van zo’n abonnementsmodel bij hoortoestellen? Laat uw reactie hieronder achter.
Een gehoortoestel is geen luxe maar een noodzakelijk kwaad. Is met niets te vergelijken,geen auto, geen mobiele enz. Dat zijn luxe dit zelf kan uitbreiden net zoveel als mogelijk is.
Een abonnement voor gehoortoestellen is misschien een optie. Er zal dan veel onderzoek gedaan moeten worden wat de mogelijkheden betreft.enz.Maar de eigen bijdragen moet gewoon verdwijnen. Het is een nootzalijk kwaad een gehoortoestel,niets meer en minder.
Ik schreef reeds in 2016 een reactie, destijds op een stuk in de krant, maar de tekst gaat ook in 2023 nog volledig op, zo blijkt maar weer uit bovenstaand verhaal…
Een hoortoestel is GEEN iPhone!!
Dat de heer Berkel van Specsavers volgens een artikel in De Volkskrant van zaterdag 19 november een paar hoortoestellen vergelijkt met een smartphone, is dan ook precies de reden dat ik als zeer ervaren (lees: meer dan 30 jaar ervaring) hoortoesteldraagster mijn hoortoestellen van z’n levensdagen niet bij Specsavers zal kopen.
Als slechthorende ben ik dankbaar voor elke hoortoestellenfabrikant die namens mij de strijd aangaat met mijn handicap door het bedenken van steeds betere en nieuwere technieken om mijn gehoorverlies te compenseren. Voor de duidelijkheid: ik ben werkzaam aan de telefoon op een drukke alarmcentrale en moet zowel aan de telefoon als met de mensen om mij heen goed kunnen communiceren zonder daarbij al te veel energie te verliezen. Hoe beter de hoortoestellen (en randapparatuur) zijn die ik mag gebruiken, hoe minder energie er weglekt door het compenseren van mijn handicap.
Peter Peters, bestuursvoorzitter van Beter Horen, zegt een waar ding in zijn blog. In het aanbod van verzekeraars bevinden zich wis en waarachtig geen adequate toestellen waarmee ik als slechthorende volgens de mij toebedeelde categorie uit de voeten zou moeten kunnen. Ik ben volgend jaar aan nieuwe toestellen toe. Mijn huidige toestellen heb ik de laatste tijd al diverse keren moeten oplappen en ik weet uit ervaring dat nieuwe toestellen een aanzienlijke vermindering van energielekkage betekenen. Ik word volgens het hoorprotocol ingedeeld in categorie 5, maar heb toestellen nodig uit de zogenoemde buitencategorie. Deze toestellen komen na een paar jaar, als ze verouderd zijn en er al lang betere toestellen op de markt zijn, pas een keer in categorie 5 terecht zodat ze voor vergoeding in aanmerking komen.
Wil ik mijn werk kunnen blijven doen, meedraaien in de maatschappij, niet teren op een uitkering en ook niet uitvallen met andere gezondheidsklachten wegens oververmoeidheid, en daardoor de ziektekosten laag houden, dan is het van het grootste belang dat ik geen genoegen neem met mindere hoortoestellen dan mijn huidige (die bijna op zijn), maar dat betekent dus wel dat ik ze volledig zelf zal moeten betalen. Ziedaar het bewijs dat Peter Peters gelijk heeft als hij zegt dat er een tweedeling dreigt op de gehoormarkt waarbij goede gehoorzorg alleen nog is weggelegd voor mensen met een ruime beurs.
Ik zou mijn hoortoestellen niet willen vergelijken met een luxe gadget. Mijn hulpmiddelen in de strijd tegen energielekkage zie ik liever als een soort waterkering. En in het kader van die vergelijking zou ik de heer Berkel van Specsavers willen vragen of hij soms ook van mening is dat een stapel zandzakken voor de deur voldoende is om het wassende water tegen te houden, of dat hij liever heeft dat er goede dijken worden aangelegd volgens de nieuwste inzichten.
De genoemde functies van het hoortoestel waarbij aan een abonnementsvorm gedacht zou kunnen worden zouden standaard aanwezig moeten zijn. Veel van die functies hebben met connectiviteit te maken. Er is inmiddels een nieuwe Bluetooth standaard (Auracast) ontwikkeld die een revolutie in die connectiviteit gaat veroorzaken. Het is daarom belangrijk dat er druk wordt uitgeoefend op de hoortoestelindustrie om de Auracast ontvangstmogelijkheid in te bouwen als eenzelfde basisvoorziening als nu nog de T-coil; standaard te gebruiken en niet via een abonnement
Naast connectiviteitsfuncties zijn er ook meer en minder geavanceerde eigenschappen. Denk daarbij aan directionaliteit, lawaaionderdrukking, windruisonderdrukking, anit-feedback regelingen e.d. Tussen modellen van een en hetzelfde merk zit daar aardig wat verschil in. En binnen een model zijn er ook weer verschillende types die daar in verschillen. Bij de duurdere toestellen is de werking van deze eigenschappen geavanceerder. Slechthorenden die deze geavanceerde opties niet nodig hebben, betalen daar dan niet voor. Dat geldt ook voor de mogelijkheden van streaming en de aanwezigheid voor een ontvanger voor een externe microfoon. Of een dergelijk abonnement er ook daadwerkelijk gaat komen is de vraag. Het zijn maar wat persoonlijke mijmeringen.
Wat men ook van de vergelijking vind met auto’s (niet iedereen is kennelijk in staat om een vergelijking te begrijpen), het idee juich ik toe.
Betalen naar wat je nodig hebt. Als dat betekend dat hoortoestellen goedkoper worden, en dus ook de eigen bijdrage op hoortoestellen afneemt, ben ik hier zeker voorstander van.
Of audiciens het echt merken weet ik niet. Wat ik wel weet is dat tijdens huiskamer en informatiebijeenkomsten ik steeds meer geluiden hoor over, wat ik maar even noem, hoortoestel vervanging mijding. Steeds vaker is het, ik stel vervanging maar even uit, de eigen bijdrage kan ik niet dragen op dit moment. Ik begrijp dat, het leven is zo snel heel veel duurder geworden. Een eigen bijdrage kan voor mensen te veel zijn. Ze kiezen er dan voor om uit te stellen om geen schulden te maken.
Misschien ook een idee als audiciens standaard een soort aflossingsmodel voor de eigen bijdrage voorstellen. Het zal ze omzet opleveren.
Dan zit je goed als je bijna niets nodig hebt. Als je het wel nodig hebt dan ben je de sjaak.
Stoelverwarming in een auto is luxe.
Als je doof bent is een goed toestel van belang en aanpassingen voor bv tv zijn dan ook geen luxe maar broodnodig om deel te nemen aan de sociale media.
Het kan al bij Schoonenberg, werkt fijn.
Dan is het mogelijk voor die opties te kiezen. Gebruik je bepaalde opties niet dan betaal je er ook niet voor.
Veel features worden gebracht als luxe, maar goed willen horen is geen luxe. Als streamen zorgt voor minder luisterinspanning dan moet dat gemeengoed worden. Hulpmiddelen moeten al helemaal niet vergeleken worden met auto’s.
De auto werd als voorbeeld genoemd, niet als vergelijk. Degene die geen streaming gebruikt betaald er ook niet voor. Dat lijkt me een voordeel: alleen betalen voor opties die relevant zijn.