De middenoorspiertjes en de stapedius reflex
In ons middenoor bevinden zich twee kleine spiertjes: de middenoorspiertjes. Een daarvan is via een pees aan de kop van de stijgbeugel bevestigd: de musculus stapedius ofwel de stijgbeugelspier. De tweede zit vast aan het trommelvlies: de musculus tensor tympani.
Lees verder
Middenoorspiertjes
Door deze twee spiertjes heeft de beentjesketen een zekere stijfheid. De stijgbeugelspier heeft een nog andere functie. Wanneer ons oor wordt blootgesteld aan hard geluid, gaat deze spier zich samentrekken. Hierdoor kantelt deze stijgbeugel enigszins, waardoor de overdracht van geluid enigszins wordt belemmerd. Er treed hierdoor enige demping op van de lagere frequenties.
Het samentrekken van de stijgbeugelspier wordt de stapedius reflex genoemd. Het duurt even voordat de stijgbeugel spier gaat samentrekken (17 ms). Hierdoor heeft deze reflex geen functie bij impulslawaai zoals bij het afgaan van een pistool of bij vuurwerk. Het oor wordt bij zulke plotseling optredende geluiden niet beschermd door deze stapedius reflex.
Ook tijdens het geeuwen trek het spiertje samen: op dat moment horen we even wat minder.
De stapedius reflex treedt aan beide oren tegelijkertijd op ook als er slechts één oor gestimuleerd wordt. Het aanspannen van de musculus stapedius gaat helemaal automatisch en gebeurt bij geluidsniveaus van rond de 80 dB HL. De reflex zorgt voor een verzwakking van zo’n 12 dB in het lage tonen gebied tot 500 Hz. Bij 1000 Hz en hoger is de demping nihil.